غسف

غمگینم به غایت،
از بی‌ثمری تمام سالهایی که در توهّم دانایی گذشت و خواهد گذشت.
زمان راه پس را بسته و غم راه پیش عقل را.
آرزو داشتم فیزیکدان خوبی باشم، ولی گویی قسمت دیگرست.

قلب اندوده حافظ بر او خرج نشد

کاین معامل به همه عیب نهان بینا بود