دستان

ایکاش ده سال پیش از این میفهمیدم تمام تخم‌مرغهایم را در سبد فیزیک نگذارم.

نمیخورید زمانی غم وفادارن

شاید هم گفته بودی و من نشنیدم.

ناترهنده

 به آدم‌نمایی بدل شده‌‌ام بی‌هیچ آتش شور و عشقی در دل.
شاید از آه شدادست که بر سر سفره‌ای نشستم که به ناحق در باغش پهن شده،
شاید هم از پایان عهد شباب.

نه صفایی ز دمسازی به جام می که گرد غم ز دل شوید

...

مِنَ الْحُسینِ ابْنِ عَلی إلی بَنی هاشِمْ:

«فَکَأَنَّ الدُّنْیَا لَمْ تَکُنْ وَ کَأنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ»