غمزه

تنها مرهم این پریشانی،
شاید،
نشستن زیر آن سقف مسین زنگار گرفته باشد.
به حدّ دو طلوع هلال نو.
رو در رو.
تو تمامی کلام،
و من تمامی نظر.

در این شب سیاهم گمگشت راه مقصود
از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت