ناترهنده

 به آدم‌نمایی بدل شده‌‌ام بی‌هیچ آتش شور و عشقی در دل.
شاید از آه شدادست که بر سر سفره‌ای نشستم که به ناحق در باغش پهن شده،
شاید هم از پایان عهد شباب.

نه صفایی ز دمسازی به جام می که گرد غم ز دل شوید