کی‌فر

گذر زمان نه دردی را درمان میکند و نه کسی را به دردی عادت میدهد. بلکه هر لحظه داغیست بر داغ تمام لحظات گذشته از آرزویی که تا وقت اعتبارش، حاصل نشد.

سینه میجوشد ز درد بی‌زبان
ای نوای بینوا نی را بخوان